Gemoedelijk wonen in Waalwijk
Werken en wonen in het Waalwijkse is altijd al gemoedelijk geweest en dat is het nog. Het typisch lintdorp, met de Grotestraat als doorlopende hoofdstraat.
Aan de Grotestraat 349, de plaats waar nu het appartementencomplex Jan Pannebakkerhof staat, was voorheen de Ford-garage van Piet Pot gevestigd.
De Ford-garage van Pot.
Foto: J. Vugts, Waalwijk.
Bron: Streekarchief Langstraat, Heusden, Altena (met toestemming geplaatst)
Omgeving
De directe omgeving kent veel afwisselend natuurschoon, zoals de Loonse en Drunense duinen of de 600 meter lange 19-eeuwse Moerputtenbrug door ongerept natuurgebied.
Zoals zoveel ‘Langstraatse’ gemeenten dateert ook Waalwijk uit de Middeleeuwen. In 1303 ontving het van Hertog Jan I van Brabant stadsrechten, maar een stadsmuur werd nooit gebouwd. Wellicht het gevolg van de steeds terugkerende vijandelijkheden tussen Holland en Brabant, want een jaar later reeds werd het gebrandschat.
Waalwijk heeft altijd in het grensgebied van beide gewesten gelegen. Zo behoorden het aangrenzende Baardwijk en Besoyen vóór 1798 tot Holland maar Waalwijk niet.
In 1364 werd Waalwijk tot ‘heerlijkheid’ verheven. De stad kwam tot bloei, maar die werd door de St. Elizabethsvloed van 1421 voor langere tijd weer tenietgedaan. Ook de 80-jarige oorlog heeft een spoor van verwoesting door Waalwijk getrokken. Zoals de grote kerk uit 1470, die geheel werd verwoest en pas in 1617 zonder toren hersteld werd. In dezelfde tijd kreeg Waalwijk grotere bekendheid, toen vluchtende remonstranten uit Holland er een voorname wijkplaats vonden. Hugo de Groot bivakkeerde er een tijd na zijn spectaculaire vlucht uit Slot Loevestein.
In de 18e eeuw was Waalwijk, alweer door zijn grensfunctie tussen Holland en Brabant, verzamelplaats en coördinatie-centrum van patriotten. De stad gaf zo een voorname impuls aan de bewustwording van Brabant. Een bekende patriottische voorman uit die tijd was Jan Pannebakker, naar wie nu de 54 appartementen aan de Grotestraat zijn vernoemd.